“Takdim” bölümünü Hasan Mezarcı’nın yazdığını görünce önce çok şaşırdım, sonra da “önyargılı olma” dedim kendi kendime. Bu zehir zemberek “Takdim”den sonra bile önyargılı yaklaşmamama rağmen yanılmadım. Bana kalırsa bu kitap yalnızca belli bir kesim için yazılmış. Eleştiriye varım ama haksız, yanlı, yorumlu ve hakarete varacak eleştiriye kesinlikle karşıyım. Bu kitapta da ikinci cins eleştiriden (tabii eleştiri denebilirse bunlara) bol bol yapılmış. İşte size birkaç örnek; “Giriş” bölümlerinin neredeyse tamamını sayabiliriz, 120. s. Dipnot; “…. Gerek Giresun ve gerekse Rize olayları ile İskilipli Atıf Hoca’nrn hiçbir ilgisi yoktur ama, Hoca asılır. Kim bilir, belki de mahkemeye öyle emredilmişti.” …Ayrıca mantık hataları da var kitapta. Belki de bunlar, Osmanlıca yazılardan çeviri yapılırken oluşmuş hatalardır. İşte bir örnek: Kitapçı İsmail’in Muhakemesi, sayfa:206; Kitapçı İsmail 1895 doğumlu olduğunu söylüyor ve ardından gelen sorulara verdiği cevaplara bakın; “S: Sicilin ne? , C: Harbiye’ye girişim 1314 (M.1899). Sonra 1317’de (M. 1902) subay oldum.” Yani İsmail Bey 4 yaşında Harbiye’ye girip, 7 yaşında da subay oluyor!!?? Kitabın tek iyi yönü, fiziki anlamda çok iyi hazırlanması. Cilt kapağı, kağıt kalitesi, dizilimi (konu ayrımlarından başlıklara, parantez içi açıklamalardan dipnotlara, ilk baştaki “İçindekiler”den tutun, en sonda verilen tutanakların orijinallerinin fotokopilerine kadar), bir kitap böyle hazırlanır işte dedirtiyor. Aslında ben İzmir Suikastı ile ilgili zabıtlar da vardır zannıyla almıştım ama yanılmışım. Yine de dönem hayatı ile ilgili bazı ince ayrıntılara da rastlayabiliyorsunuz. Sadece bu yüzden pişman değilim aldığıma. Ama şunu da itiraf etmeliyim ki, burada yayınlanan zabıtların konusunu bilseydim almazdım kitabı..