Ali İhsan Paşa, Osmanlı ordusunda bir ordu komutanıydı. Bu kitaptaki anıları, 1. Dünya savaşına giriş öncesindeki yaşanan gelişmeleri kapsıyor. Savaşa girişimiz öncesinde Türk ordusu zaten Alman ordusunun elindeydi. Eğitim ve ıslah amacıyla tüm ordumuz Alman genel kurmayına teslim edilmişti. Her türlü askeri sırlarımızı da vakıftılar. A.İhsan Paşa, 1.Dünya savaşına Enver Paşa’nın tek başına aldığı kararla ve Almanların teşviki ile girildiğini, savaş öncesi hiç bir hazırlığın bulunmadığını, Savaş sürecinde yaşanacak gelişmelerle ilgili hiç bir plan, proğram yapılmadan savaşa aceleyle girildiğini acı örneklerle anlatıyor. Aylar sonra Irak cephesinden evine izinli olarak döndüğünde, yanında getirdiği bir torba un ve tereyağını çocukları gördüğünde göz yaşı döküp torbaları öptüklerini anlatan cümleleri okumak, yokluğun, yoksulluğun boyutlarını anlatmaya ve bu gün bile okuyanları duygulandırmaya yeterli sanırım. A.İhsan Paşa’nın bu kitaptaki hatıraları, Kazım Karabekir Paşa’nın Cihan Harbine Nasıl Girdik adlı anı kitabında anlatıkları ile de birebir örtüşüyor. Her ikisinin de anılarına göre, Almanya ile birlikte derhal savaşa girilmesine karşı çıkan paşalar, bire birer uzak bölgelere gönderilerek muhalefet önlenmiş. Ayrıca Alman subayların Türk subaylara karşı çok hırçın davrandıkları ve hakir baktıkları da anılarda yer alan konular arasında.Gerçek tarihin anılardan tüm çıplaklığı ile öğrenilebildiğine inandığımdan, okunmasını önemle tavsiye ederim.