Ziya Osman Saba’nın en büyük özelliği nedir?Onun en büyük özelliği içindeki düşünceleri olduğu gibi aktarmasıdır.Hiçbir edebi sanat kullanmadan, günlük konuşma dilindeki kelimelerle anlatır içindekileri.Saf, arı, temiz bir Türkçe…Bir başka özelliği de içindeki sevgidir: DİLEKMesut olmuş görmek isterdim hepinizi…Bu bahar gününde, dertliyi, ümitsizi.Terfi etmiş memur, sınıf geçmiş öğrenci,Kadını, erkeği, yaşlısı, genci,Bir bayram sevinciyle, kolkola, sokaklarda.Su başlarında, ağaç altlarında, parklardaSevgililer, baş başa, muratlarına ermiş.Çocuklar, el ele, bir halka oluvermiş.Görmek isterdim camlardan, odalarda otumuş,Radyoyu açmış, küçük sofrayı kurmuş.Yol, meydan, dere, tepe, dağ, bayır, kır…Vapurlar, limanlarda, yola çıkmaya hazır.Gazinolar, plajlar, sinemalar açık.Her dilde bir şarkı, her dudakta bir ıslık.Ne yoksul ahı, ne dul hıçkırığı, ne hasta iniltisi,Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi!..Eskiden erenlerimiz dinimizi Anadoluya ve Balkanlara hep sevgiyle yaymışlar.Belkide Saba da bilinçli olmayarak bu eski geleneğimizi tekrar diriltmiştir.”SEVDİĞİMİ DEMEZ İSEM SEVMEK DERDİ BENİ BOĞAR” YUNUS EMREBazen de Saba, hayatımızda çok sıradan gördüğümüz şeyleri yüceltir:NEFES ALMAK Nefes almak, içten içe, derin derin,Taze, ılık, serin,Duymak havayı bağrında.Nefes almak, her sabah uyanık.Ağaran güne penceren açık.Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında.Üstünde gökyüzü, ufuklara karşı.Senin her yer: Caddeler, meydan, çarşı…Kardeşim, nefes alıyorsun ya!Koklar gibi maviliği, rüzgârı öper gibi,Ananın südünü emer gibi,Kana kana, doya doya…Nefes almak, kolunda bir sevgili,Kırlarda, bütün bir pazar tatili.Bahar, yaz, kış.Nefes almak, akşam, iş bitince,Çoluk çocuğunla artık bütün gece,Nefesin nefeslere karışmış.Yatakta rahat, unutmuş, uykulu,Yanında karına uzatıp bir kolu,Nefes almak.O dolup boşalan göğse…Uyumak, sevmek nefes nefese,Kalkıp adım atmak, tutup ıslık çalmak.Sürahide, ışıl ışıl, içilecek su.Deniz kokusu, toprak kokusu, çiçek kokusu.Yüzüme vuran ışık, kulağıma gelen ses.Ah, bütün sevdiklerim, her şey, herkes…Anlıyorum, birbirinden mukaddes,Alıp verdiğim her nefes.Çocukluk yıllarına dönmek ister bazen:GEÇEN ZAMAN Hiç olmazsa unutmamak isterdim. Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar… Yalnız bırakmayın beni hatıralar. Az yanımda kal çocukluğum, Temiz yürekli uysal çocukluğum… Ah, ümit dolu gençliğim, İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim… -Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim duysam Bir tek kapının sesini. Arıyorum aklımda bir ninni bestesini… Böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler. Güneş, getir bir bayram sabahını. Açılın açılın tekrar Çocuk dizlerimdeki yaralar, Hepiniz benimsiniz: Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar… Yalnız hatırlamak hatirlamak istiyorum Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün, Rengine doymadığım o sema, Ahengine kanmadığım ırmak. Bırakıp herşeyi nereye gidiyorum? Neler geçmişti aklımdan, Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm? Ah nasıldı yaşamak?Bunu uzatmak mümkün.Fakat siz de sevgiyi tatmak istiyorsanız mutlaka bu şairin şiirlerini okuyun, okutun…