Abdullah b. Mübarek ile başlayıp devam eden kırk hadis çalışmaları içinde; İbnü’s-Salâh eş-Şehrezûrî’nin, fıkhın ana kaidelerinin esasını içeren hadislerden 26’sını derleyerek kaleme aldığı el-Ehâdîsü’l-külliyye adlı eserine Nevevî’nin 16 hadis ekleyerek 42 hadisten meydana getirdiği el-Erba’ûn adlı eseri, hemen her devirde büyük kabul görmüş ve benzerleriyle kıyaslanmayacak derecede şöhrete kavuşmuş, başta kendisi olmak üzere 40’dan fazla alim tarafından şerhedilmiştir. Kırk hadis diye tanınan bu eser, dinin esaslarına dair çoğu Buhari ile Müslim’den seçilmiş 42 hadisi ihtiva etmektedir. Yayınevi gerek terceme gerekse ilgililerine Arapça metniyle birlikte sunmuştur.Kitapta öne çıkan hadis ve açıklamaları şöyledir: NİYET HADİSİ: Bu hadis göstermektedir ki niyet, amellerin kötülerini tasfiye etmede bir ölçüdür. Niyetin düzgün olduğu durumda amel güzel, niyetin bozuk olduğu yerde de amel kötüdür. Bir amel varsa ve buna niyette bitmişse, burada üç durum sözkonusudur. 1.Bu işin Allah korkusundan dolayı yapılması. Bu Allah’ın kullarının(sırf kulluk olsun diye) yaptıkları bir iştir. 2.Bu işin sevap kazanma ve cennete girme düşüncesi ile yapılması. Bu da ticari düşünceye sahip kimselerin yaptıkları bir iştir. 3.Bu işin Allah’tan haya edilmesi ve kulluğun hakkını yerine getirmek, şükrü eda etmek düşüncesi ile yapılması. Bu tür kimseler(ibadet etmelerine rağmen) kendilerini kusurlu görür, buna rağmen kalbinde bir korku vardır. Çünkü amelinin kabul edilip edilmediğini bilemez. Bu da hakiki müslümanların işidir. Korku ile birlikte yapılan ibadet mi, ümitle birlikte yapılan ibadet mi daha faziletlidir? diye bir soru akla gelebilir. Buna Gazali şöyle cevap vermiştir: “Ümitle birlikte yapılan ibadetler daha faziletlidir, çünkü ümit sevgiyi doğurur. Korku ise ümitsizliğe sebep olur.”(s.15)4.HADİS: “Kendisinden başka ilah olmayan Allah’a yemin olsun ki biriniz, (ömrü boyunca) cennetliklerin yaptıklarını yapar hatta kendisi ile cennet arasında bir arşın kadar bir mesafe kalır. Fakat kitap(takdir) onu geçer ve cehennemliklerin yaptığı bir işi yapar ve cehenneme girer ve yine biriniz(ömrü boyunca) cehennemliklerin yaptıklarını yapar, hatta kendisi ile cehennem arasında bir arşın kadar bir mesafe kalır. Fakat kitap onu geçer ve cennetliklerin yaptığı bir işi yapar ve cennete girer.”(Buhari, enbiya 1)Bu hadiste, kişi her türlü iyiliği işlese veya bütün fıskı(küfrü) gerektirecek şeyleri yapsa bile onun cennetlik veya cehennemlik olduğunun kesin olarak söylenemeyeceğine, yine kişinin ameline güvenmemesi ve onunla övünmemesi gerektiğine delil vardır. Zira son nefesinin ne olacağını bilemez. Şu halde herkesin Allah’dan hüsnü hatime(iyi bir son) isteyip kötü son ve şerli akıbetten Allah’a sığınması gerekir. Şöyle bir soru akla gelebilir:Allah: ”İman edip güzel amel işleyenler bilsinler biz, güzel işler yapanların eserini zayi etmeyiz.” (Kehf, 18/30) buyuruyor. Ayetin zahirinden samimi kimsenin işlediği güzel amel, Allah’ın va’di ile kabul edilir ve kötü sondan da kurtulmuş olur, denilirse biz buna iki şekilde cevap veririz:1. Bu ayet imanın ve güzel amellerin kabul edilmesi ve kişinin hüsnü hatime ile vefat etmesi durumuna bağlıdır.2. Kim Allah’a inanır ve samimi bir şekilde amel ederse son nefesinde mutlaka hayr üzere olur. Kötü son ise, kötü ameller işleyen veya ameline riya veya gösteriş gibi şeyler karıştıran kimseler içindir.(s.49)Dil yaramaz köpek gibidir, onu bırakırsan ısırır.(s.87)27.HADİS: “İyilik ahlak güzelliğidir. Kötülük ise insanın içerisine huzursuzluk(şüphe) veren ve başkalarının bilmelerini istemediğin şeylerdir.”(Müslim, birr 15)Rivayete göre Adem (as) evlatlarına bazı tavsiyelerde bulunmuştu. Onlardan bazıları şunlar idi: “Bir şey yapmak istediğinizde o konuda kalbinize bir şüphe arız olursa onu yapmayın. Ben de o (yasak) ağaçtan yemek üzere yaklaştığımda kalbime bir şüphe düşmüştü. Bir şeyi yapmak istediğinizde sonucunu düşünün. Şayet ben yasak meyveden yemenin sonucunu düşünseydim o ağaçtan yemezdim. Bir şeyi yapmak istediğinizde hayırlı kimselerle istişare ediniz. Ben (yasak meyveyi) meleklerle istişare etseydim, bana o ağaçtan yemememi tavsiye ederlerdi.”(s.127)37. HADİS: “Şüphesiz Allah iyilikleri de kötülükleri de yazmış ve bunları açıklamıştır. Kim bir iyilik yapmaya teşebbüs eder fakat yapamazsa, Allah ona tam bir iyilik yapmış muamelesi görür. Kim bir iyilik yapmaya karar verir ve yaparsa, ona da Allah kendi katında on sevaptan yediyüz misline hatta kat kat daha fazlasına kadar sevap verir. Kim ki kötülük yapmayı düşünür fakat yapmazsa, Allah ona tam bir hasene verir. Kötülük yapmaya karar verir ve yaparsa ona da sadece bir günah yazar.”(Buhari, rikak 31)“Ameller yedi kısımdır. İki amel vardır, tam karşılığı verilir. İki amel vardır, bire bir (karşılık) verilir. İyi amel vardır, on karşılık verilir. İyi amel vardır, yediyüz misli karşılık verilir. Bir amel daha vardır ki sevabının sayısını Allah’tan başka hiç bir kimse bilemez. Tam karşılık gören iki amel iman ve küfürdür. İman cenneti küfür cehennemi gerektirir. Bire bir karşılık verilen iki amel ise, bir iyilik yapmaya teşebbüs eden ancak yapmayanın ameli ki, Allah ona bir iyilik yazar. Diğeri de, bir kötülük işleyenin ameli ile Allah ona da bir günah yazar. Yedi misli sevap verilecek olan amel Allah yolunda cihad edenlerin verdiği paralardır. Allah şöyle buyurur: “Yedi başak bitiren bir dane gibidir ki her başakta yüz tane vardır.”(Bakara, 2/261) Ayet ve hadisteki kat kat daha fazlasına ifadesi gösteriyor ki, on ve yediyüz kelimeleri bir sınır belirtmek için değildir. Allah dilediğini kendi katından sayılamayacak derecede verir. İhsanları ve nimetleri sayılamayacak kadar çok olan zat (cc) ne yücedir. Yedinci amele gelince o da oruçtur. Allah şöyle buyurur: “Ademoğlunun amellerinin tamamı kendisi içindir. Ancak oruç müstesna. Oruç benim içindir ve onun karşılığını da ben veririm” (Müslim) Dolayısıyla orucun sevabını da ancak Allah bilir.(s.164)