Tam 46 yıl günlük tutmuş ve bunları bizlerle paylaşmış yazar.Dil aynı zıpkın dil, üslup aynı neşeli üslup. Ama daha yorgun, daha hüzünlü, daha ürkek. İpi istediği skorla göğüslemenin kıvancı da var, yarışın bitmiş olmasının hüznü de.Son sözleri(nden):“İşte 1994. her şey bitti.Yaş geldi 76’ya dayandı.Bugüne değin ne yaptım?Anlatım biçimim, yanmış-yanmamış şekerlerim, ey okur, hoşuna gitti mi?Yıllardır beni büyük bir bağlılıkla izlediğine göre, hiç değilse sözcük trampetamı yadırgamadın.Bundan sonra da, istersen sol koroner yetmezliğine uğramadan bu papağannameleri, bu lambacılarca burun kıvrılan sözcük trampetasını yeniden yeniden karıştırabilirsin.Ne var, onlar seni artık açmayacak, sana güç katmayacaksa, onlara sakın yaklaşma.Bir kenarda dur. Dudaklarına da bir gülücük kondur.”“İnsan ölürse kalır eseri Eşek ölünce ancak semeri”