allah ve peygaberin yolunda gücünün yettiğince yürümek, millet ve devletin en yüksek yerlere gelmesine gayret etmektir diyor ülkücülük için arvasi..öncelikle kendini ülkücü olarak tasvir edenlerin okuması gereken bir eser, bunu belirtmek kitabı yorumlarken söylenecek ilk söz..çünkü bugün memleketimizin en büyük sorunu kendinin bir grubun yada fikrin mensubu olduğunu söyleyen insanların onunla ilgili hiçbir şey bilmemesi..ve işin dahada kötüsü bilmediğinide bilmemesi..bu sadece ülkücü arkadaşlarımızın sorunu olarak anlaşılamasın..ülkücü olsun islamcı olsun yada başka bir gruba mensup arkadaşlarımız bu kitabı okuduğunda göreceklerki boşyere kavga ediyorlar.. tabii vatanı emperyalist güçlerin müstemlekesi haline getirmeyi düşünenler müstesna..ama onlarla kavga edilebilir demiyorum tabii.kardeşin kardeşle kavgası bu ülke sınırları dışındaki herkesin işine gelir..ve tabii içindekilere sadece sıkıntı ve gözyaşı..onların bu kitaptan bişey anlamayacığı düşüncesiyle müstesna dedim sadece..kendini türk-islam ülkücüsü ve islamcı olarak tanımlayan arkadaşların dikkatini çekmek istiyorum aslında..eseri dikkatlice okuyacak olurlarsa göreceklerki aslında farklı şeyler söylemiyorlar..aynı şeyleri söylerken kavga etmek gerçekten açıklaması güç bir durum olsa gerek..bir taraf diğer tarafı ırkçı olarak yaftalarken dğer tarafda onları yobaz olarak kınıyor..oturup konuşmak kimsenin aklına gelmediği yada bu tür eserleri okumadıkları için boşyere gürültü devletin başını ağrıtmaya devam ediyor..bu eserde arvasi, islamdan ve milli şuurdan başka bir şey anlatmıyor..iyi bir müslüman ve milli şuuru açık biri olarak tanımlıyor türk-islam ülkücüsünü..hal böyleyken hala bu kavga gürültüye ne kadar dayanır bu millet bilmem..ki zaten fikri ne olursa olsun bu topraklar üstünde yaşayan herkes kardeştir ve elele verip çalışmak yerine kavga etmek gibi lüksü yoktur bu milletin bekası için..ki aynı şeyleri söylerken hemde…