Batılı bir yazarın gözü ile Sultan Abdulhamit han ‘ı irdelemek güzel bir deneyim.Mutlaka tavsiye ederim okunmalı.Kitapta beni en çok rahatsız eden şey , başından sonuna kadar irdelediği tüm olayların içine monte ettiği ve sadece kendi yargısından öteye gidemeyen bir iddia : Sultanın paranoya derecesinde şüpheciliği. Çok ilginçtir ; yüzyıl önce müthiş bir organizasyon ve vahşet ile yok edilmeye çalışılan bir insanın aldığı tedbirleri sadece kuşkuculuk ve bir ruh hastalığı gibi göstermek, çok yakışıksız ve tarafgirliğin delili.11 eylül saldırılarında karada güvenli bir yer bulunamadığı için saatlerce hava da dolaştırılan amerikan başkanına ya da ordusuna kimse şüpheci,kuşkucu ruh hastası demedi . Aslında ben de yazarın yerinde olsam boyle bir insanın önsezilerini başka türlü yaftalarla yerden yere vururdum neden mi ? Yıllar öncesinden Çanakkale destanının yazılacağı o büyük saldırıyı hissedip muazzam Alman topları ile tahkimat yapan bir adamın bu davranışı sonunda bi dünya ordusu dize getirilmiş, yok olmuşsa elbette bu adamı sevmek batılı biri için mümkün değildir .sadece bu sebep bile yeterli, subjektif yaklaşma ve sataşmalar için .