önemli bilgiler ve çeşitli açılardan kıyaslamalar yapmamızı sağlayacak istatistikler, göstergeler verilmiş. ama bir gerekliliği ortaya koymak için şöyle bir cümle kullanılmış örneğin; “Türkiye’nin de kaliteli malları markalaştırarak ve marka bağımlılığı yaratmaya çalışarak yurt dışına mal satmaya çalışması gerekir.O zaman ucuz mallar benim malımın yerini alacak korkusu yaşamayacaktır.” bu kitapta kalkınmanın ekonomik açıdan ele alınmak istendiğini atlamıyorum elbette fakat, örneğin savaş sektörü(?) için ne denecekti, siz de diğer bazı ülkeler gibi silah satmak için bir ülkeyi bir başkasına karşı kışkırtın mı? bu denmeyecekti tabi ki(buna rağmen kalkınmış denilen ülkelerin bir çoğu bu başarılarının(?) bir kısmını sömürü ve bu gibi şeylere borçludurlar) ama her konuda ve ilk örnekte verdiğim ayrıntılar düşünülürken bile etik ve insanın değerlerine ilişkin bilgiler aydınlatmalı yolu yoksa samimiyetle amaçlanan yol istenmeyen sonuçlara gebe kalıyor. eğitim de ele alınan konulardan biri kitapta, iş gücü kalitesi açısından. Şöyle bir eğitimin kalkınmaya daha fazla katkısı olacaktır, hatta ancak böylesinin gerçekten katkısı olabilir: marka bağımlılığının ve tüketim çılgınlığının önünü alacak ve insanların sahip oldukları güçleri hem ülkemiz hem de dünya için faydalı, değerli olabilecek şekilde bir üretime harcamanın gerekliliklerinin öğretildiği bir insan eğitimi.