Kitabın giriş kısmını okuyorum. Öncelikle yazar, entelektüel özentisi bir dil kullanmaya, dolayısıyla entelektüel seviyesi yüksek bir yazar görüntüsü vermeye çalışıyor. İncir çekirdeğini doldurmayacak argümanıyla, son 30-40 yılda artık iyice kanıksamış olduğumuz restorasyoncu bir siyasal konumun klişelerini yineleyip duruyor. Bir paragrafta sade bir dille anlatılabilecek meramını, bir kısmı manasız, süslü ifadelerle uzattıkça uzatıyor. Sonuçta, belki istemeden muhafazkâr bir siyasal konumu yeniden ihya ediyor. Her devrimci hamle kaçınılmaz olarak geçmişten kopuştur. Bu kopuşu hazırlayan ve sağlayan şartlar geçmişin içindedir elbette. Her devrimci hamle geçmişin inkarıdır. Devamlılıkta bir kırılmadır. Bundan dolayı devrimci siyasal tavrı kınamak muhafazkarlığa kapı açar. Restorasyoncu anlayış tam da budur. Cumhuriyet Tanzimatla başlayan hareketin siyasal zirvesidir. Ancak ona indiregenemez.