Bu kitabı okurken hem hüzünlenecek hem de heyecanlanacaksınız. 1933’te yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nde üniversitelerde ders okutacak hocaların sayısı çok az. Bizim öğrenciler Birinci Dünya Savaşı’nda şehit oldular.Türkiye yetişmiş insan sıkıntısını sonraki yıllarda hep yaşadı.Milli Mücadele başarı ile sonuçlandı fakat inkılapların devamını sağlayacak insan konusunda sıkıntı çekti. O zaman Türkiye’nin idmanına Almanya’dan Hitler’in zulmünden kaçan Yahudi hocalar yetişti.İyi ki gelmişler Türkiye onlara çok şey borçlu. Kendileri gelmekle kalmayıp yakınlarını eşlerini, nişanlılarını, kayınpeder ve kayınvalidelerini bile getirebilmek için ilgili kişilere müracaat etmişler ve Türkiye de onların bilgisine muhtaç olduğu için her biri için ayrı Bakanlar Kurulu toplayıp kararname çıkarmak zorunda kalmıştır. Hani nerde insan hakları tellallığı yapan Avrupa Devletleri kendi vatandaşlarını farklı dinden oldukları için toplama kamplarına yollamaktan geri kalmamışlar, onların ülkelerine girişlerini engellemek için en sert önlemleri almışlardı. Bütün bu örneklere rağmen hala Türkler İnsan Hakları konusunda asılsız iddialarla zor duruma düşürülmek isteniyor.Ankara’da bir akşam üzeri bir gezinti yapın. Sağlık Bakanlığı, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Genelkurmay Başkanlığı, İçişleri Bakanlığı, Cumhurbaşkanlığı Köşkü ve şu an kullanılmakta olan TBMM binası hepsi 1933’te Türkiye’ye gelen haymatlos (Vatansız) Yahudilerin bu ülkeye yaptıkları hizmetlerden sadece bir kaç tanesi. Onun dışında bu ülkede yetiştirdikleri öğrencilere ne demeli. Türkiye’de çok az incelenen bir konuda çok önemli bir eser. İyi okumalar.